Chicago

Afgelopen weekend ben ik dus naar Chicago geweest. Het begon met mijn reis op vrijdagmiddag. Om 3 uur vertrok ik vanuit Madison met de bus naar Chicago. Door een beetje file duurde de rit wat langer dan gepland maar om half 7 was ik op de plek van bestemming. Kwartiertje lopen naar het hostel. Daar ingecheckt. Kamer met 9 andere jongens. Zag er allemaal prima uit. Even wat gaan eten in Chicago. Waar ik door Rikkert gebeld werd die in Nederland bij de pizzeria was:P

Verder niet veel bijzonders gedaan die avond, een beetje verdiept wat ik dat weekend wilde gaan doen in Chicago, en dus maar op tijd naar bed om fit te zijn voor de rest van het weekend.

Zaterdagmorgen vroeg opgestaan. Lekker ontbeten in het hostel, niet heel bijzonder maar gewoon goed. Op vrijdagavond had ik via internet kaarten gekocht voor 3 dagen met een hop on hop off tour. Dit is een tour door de stad van 2 uur die op 14 punten stopt en waar je uit kunt stappen waar jij wil. Elke 20 minuten komt er een bus dus je kunt op je eigen tempo de stad verkennen. Het was een dubbeldekker bus die open was aan de bovenkant wat dus een heel mooi beeld van de stad gaf. Chicago is met 2.6 miljoen inwoners een enorme stad. Het deel wat voor toeristen interessant is, is downtown, wat bij het meer ligt en waar alle wolkenkrabbers en grote gebouwen liggen. En bij groot, moet je dan ook denken heel groot. Nog nooit in mijn leven heb ik zo'n stad gezien. Zelfs Tokyo kwam hier niet bij in de buurt. De stad heeft het hoogste gebouw (Willis Tower) van het westelijk halfrond (en het 4de hoogste gebouw van de wereld) maar dit gebouw kon ik alleen zien als ik er heel dichtbij was, in de rest van de stad was dit gebouw niet te zien omdat je omringd werd door wolkenkrabbers. Zaterdag was het heel mistig wat jammer maar ook wel mooi was. Van de echte wolkenkrabbers kon je de top zelfs niet eens zien. Vandaar de naam wolkenkrabbers:P Bij Navy pier ben ik uitgestapt en daar maar eens rondgelopen, was wel leuk om te zien, maar een beetje jammer van de mist, waardoor je eigenlijk niet over het meer kon kijken. Na een tijdje daar rondgelopen te hebben, weer de bus gepakt. Een hele leuke gids vertelde over van alles en nog wat, een verademing om naar te luisteren. Daarna uitgestapt bij millenium park en uiteraard ook foto's gemaakt van de beroemde 'bean'. Een groot kunstwerk in de vorm van een boon met overal spiegelend oppervlak die volgens mij iets van 20 miljoen euro heeft gekost. Milleniumpark verder bezichtigd wat heel mooi was en toch ook vreemd dat je echt een park hebt middenin zo'n grote stad. Hierna terug naar het hostel om me klaar te maken voor mijn NBA game van de Chicago Bulls.

Deze wedstrijd alleen al maakte voor mij het weekend compleet. Wat een geweldige ervaring was dat. Ze speelden tegen de Toronto Raptors uit Canada. Het zou een makkelijke overwinning moeten worden, Bulls staan bovenaan en de Raptors bijna onderaan. Niets was minder waar. Eenmaal in het stadion gekomen, heb ik me eerst verbaasd over de grootte van het stadion. Meer dan 20000 mensen passen erin. Ik had zo'n beetje de slechtste (en goedkoopste) plaatsen van het hele stadion maar de wedstrijd was goed te volgen. Een beetje gepraat met mijn buurman die me wat meer vertelde over hoe het er allemaal aan toe ging. Een basketbalwedstrijd bestaat uit 4 kwarten van 12 minuten. 48 minuten in totaal dus, hier doen ze echter zo'n 2 uur over. Wat dus een hele lange zit lijkt. Maar de tijd vliegt voorbij. Een wedstrijd duurt zo lang door de vele time outs die in zo'n wedstrijd voorkomen. Op tv is dat super vervelend want dan komt er weer een reclame, in het stadion echter wordt het publiek op de meest gekke manieren vermaakt. Zijn het niet de cheerleaders die aan het dansen zijn, dan worden er wel t-shirts het publiek in geschoten of wordt er op het scherm een wedstrijd gehouden tussen donuts. Iedereen heeft een kaartje met een nummer (1,2 of 3) en degenen met het kaartje van de winnende donut mag de dag erna een donut op gaan halen bij 1 van de vele donut winkels in Chicago. Verder wordt er veel met licht en geluid effecten gewerkt om het publiek op te zwepen wat dan ook heel goed werkt. Uitpubliek is er door de grote afstanden niet, dus over rellen hoeven ze zich geen zorgen te maken. De sfeer tijdens de wedstrijd was geweldig, de Bulls hebben zo'n beetje de hele wedstrijd achter gestaan, en speelden niet heel goed. Net voor tijd wisten ze de stand echter gelijk te trekken: 94-94. In basketbal kun je niet gelijkspelen dus er volgde overtime van 5 minuten. Spanning en sensatie op zijn top in het stadion. De raptor pakten wederom de leiding en met nog 6 seconden te gaan stonden ze met 101-100 voor. Maar geloof het of niet, in de aller aller allerlaatste seconde wisten de bulls toch nog de winnende treffer te produceren en wonnen ze met 102-101. Dat was een geweldige moment waarbij het hele publiek opveerde en de overwinning gevierd moest worden. In 1 woord magnifiek!

Na de wedstrijd ben ik met de bus naar Wicker park gegaan waar een kroegentocht gaande was vanuit het hostel. Daarbij aangesloten en veel nieuwe mensen leren kennen uit veel landen: Duitsland, Nieuw-Zeeland, Brazilië en ook uit Nederland. Mijn eerste Nederlandse die ik ontmoette in de Verenigde Staten. Een meisje dat 3 maanden rond gaat reizen in Amerika in haar uppie en die een week bezig was. Daar even mee gepraat, wat ook wel weer een verademing is om weer eens in het Nederlands te kunnen praten. De kroegentocht was verder heel gezellig waarbij we op de meest vreemde plaatsen zijn beland en uiteindelijk om 3 uur in bed lagen.

Na een korte nacht weer ontbeten. Toen even genoten van de overwinning van Ajax op PSV. Ow wat was Pietje toch stil op facebook:P Hierna snel de stad in gegaan, want het zonnetje scheen en het weer was heerlijk. Na 5 minuten had ik al spijt dat ik mijn jas had meegenomen. Met de hop on hop off bus naar het field museum, waar ik eerst wat foto's heb gemaakt van de skyline van Chicago in de zon. Daarna het field museum in waar hele interessante dingen te zien waren. Het is zo'n beetje het nationaal historisch museum van Amerika. Ze hebben ze de grootste en meest complete T-rex en nog vele andere dynosaurussen. Was er een tentoonstelling over mummies en Genghis Kahn. En nog veel meer, veel te veel om op te noemen. Ik heb er 2,5 uur rondgelopen maar had er wel 5 tot 6 uur rond kunnen lopen en dan had ik nog niet alles gezien. Ik wilde echter nog wat dingen in de stad zien. Zo wilde ik nog de Willis tower op om een mooi uitzicht te hebben van Chicago. Maar wat bleek toen ik het museum uit kwam: het weer was omgeslagen, het was koud en mistig. Daar ging mijn uitzicht. Maar wat was ik in 1 keer blij met mijn jas. Met de bus dan maar naar Michigan Avenue gegaan wat ook wel de magnificient mile wordt genoemd. Dit is een winkelstraat van een mijl (1,6 km) waar ongeveer alle winkels zitten die je je voor kunt stellen. Hier wat rondgelopen en toen toch maar richting de Willis tower gelopen want ik had al een kaartje gekocht in het hostel. Aangekomen bij de Willis tower werd mij verteld dat het er zero visibility was op de top en dat dat niet beter zou worden die dag. Dus toch maar naar boven, want ik had nu eenmaal een kaartje. Boven aangekomen op 400 meter hoogte was er inderdaad niet veel meer te zien als mist. Na een half uur begon het echter wonderwel op te klaren en nog een half uur later was de mist zo goed als verdwenen. Wat een geluk! Ik heb nog mooi uit kunnen kijken over de stad en toch nog hele mooie foto's kunnen maken. Ook was het wel leuk om in het glazen hok buiten de toren te staan waardoor je recht naar onder kon kijken en kon zien hoe hoog je wel niet stond.

Na dit avontuur ben ik terug gelopen naar het hostel waar ik de rest van de avond door ben gekomen door wat surfen op internet. Om 11 uur ging mijn bus terug, en om half 3 lag ik in mijn bedje. Moe maar voldaan na een geweldig weekend in Chicago!