Nicaragua so far

Foto's
https://www.dropbox.com/sh/fv27pef4tri7eb1/6mY3nce3wi

Waar zal ik dit verhaal eens mee beginnen? We hebben weer een mooie week achter de rug. Op het moment van schrijven zit ik aan het meer van Isla de Ometepe met een prachtig uitzicht. Afgelopen week is mijn Bicker list aardig ingekort.

Het begon allemaal echter minder mooi. In mijn vorige verslag zei ik dat we op weg waren naar San pedro sula waar we de dag erna naar leon wilden gaan. In San pedro sula aangekomen bleek de bus naar leon van de dag erna al volgeboekt te zitten. Er zat dus niet anders op dan een dag in de gevaarlijkste stad ter wereld te verblijven. Die dag hebben we dan ook niet veel gedaan. We zijn alleen buiten geweest om te eten en wat inkopen te doen (watermeloen van 3 kg voor 1 euro) en verder hebbe we de foto's gebackupt.

De dag erna konden we wel met de bus naar leon in Nicaragua. De grensovergang verliep wederom soepeltjes en laat in de middag waren we in leon. De dag erna hebben we smorgens de stad verkend. Een leuke stad gesticht door Spanjaarden met mooie huizen en kerken. S middags hebben we de Telica vulkaan beklommen. Met een busje reden we tot aan de voet van de vulkaan. Een uurtje omhoog klimmen bracht ons bij de krater. We zijn eerst een stukje verder gelopen om de zonsondergang boven leon te bekijken, waanzinnig mooi! De zon gaat hier namelijk al om 6 uur onder... Hierna zijn we naar de krater gelopen. De telica is een actieve vulkaan dus we konden de lava zien horen en ruiken, indrukwekkend. In het donker werd er weer naar onderen geklommen.

De dag erna stond in het teken van vulcano baorden. Samen met een bord beklommen we de Cerro Negro vulkaan. Een uurtje omhoog klimmen wat vooral lastig gemaakt werd door de harde wind. De zijkant van de vulkaan bestaat uit heel fijn zand. Boven aangekomen konden we dan ook op ons bord naar beneden glijden. Ik schat dat ik een snelheid van 50 km/h heb gehaald wat super hard lijkt op zo'n bord, waanzinnig. Het record staat op 93 km/h maar zo hard durfde ik toch niet. Johan besloot nog een tweede keer te gaan, ik heb het bij 1 keer gehouden mede door een wond op mijn voet. Hierdoor heb ik in een hangmat met 2 vrouwen gepraat (1 Belgische en 1 Nederlandse). Zij wonen beiden in leon en hebben beiden een eigen restaurant/hotel/bar. Superr leuk om zo'n verhaal te horen. Zij vertelden mij van de hanengevechten de dag erna. Hierdoor besloten we een dag langer in leon te blijven dan gepland. Savonds hebben we met een groep backpackers (waaronder 7 nederlanders) de dansvloeren van leon onveilig gemaakt.

Zondag waren dus de hanengevechten. Een lokaal tijdverdrijf. Hanen worden opgeleid om zo goed mogelijk te vechten gedurende een jaar. In de ring hebben ze 15 minuten de tijd om de andere af te maken. De winnaar krijgt een paar maanden tijd te herstellen en mag dan weer vechten. Op deze gevechten wordt veel geld ingezet. Het is heel vreemd waar je naar aan het kijken bent maar het is indrukwekkend te zien hoe de locale dat beleven. Rond de 200 toeschouwers gaan helemaal los en jutten de hanen op. Het was vreemd maar heel interessant om te zien hoe de locale hun zondagmiddag invullen.

De dag erna op weg naar Granada. Een stad die veel lijkt op leon. Alleen wat kleiner en beter opgeknapt. Er hangt een hele prettige sfeer. Smiddags hebben we de stad verkend in een koets en zijn we in een kerktoren geklommen met prachtig uitzicht. Savonds na het eten kwamen we oude bekenden tegen. Een echtpaar uit Schotland en Londen wat we eerder tijdens een van onze eerste dagen in Belize hebben ontmoet. Sindsdien zijn we elkaar al een keer of 4 tegen gekomen. Toch grappig om te zien dat andere reizigers hetzelfde doen in hetzelfde tempo. Met dit echtpaar hebben we wat biertjes gedronken op het terras.

De dag erna hebben we de stad per fiets verkend. Naar het basketbal stadion, het kerkhof en het meer. Vooral het kerkhof was interessant om te zien. Allemaal familiegraven, de een nog groter en mooier dan de andere. Smiddags zijn we met een boot het meer op gegaan om de 365 eilandjes te zien. Kleine eilandjes vaak in bezit van rijke mensen. Maar ook een eiland met apen. Verder nog het eiland van een local verkend en genoten van de zonsondergang vanaf het meer.

De volgende dag was het weer tijd om verder te reizen: naar islam de ometepe. Opgepropt in een chickenbus gingen we weer op weg. Een taxirit, een bootrit en nog een chickenbusrit later kwamen we aan in merida. Een klein plaatje aan de voet van een vulkaan. Islam de ometeppe is gevormd door 2 vulkanen en ligt in 1 van de grootste meren wereldwijd.

Gisteren zijn we naar de San Ramon waterval gelopen. 2,5 lopen waarvan 1 uur klimmen, maar het was het waard. Aan het eind van de tocht wachtte een waterval van 40 meter hoog op ons. Hier moesten we natuurlijk even onder douchen. Superkoud water maar met een buitentemperatuur van 30 graden is dat heerlijk. Op de terugweg hadden we het geluk dat we mee mochten rijden in een pickup. Smiddags hebben we gerelaxed aan het meer.

Vanmorgen hebben we een kayak gehuurd en zijn we naar Monkey island gepeddeld. Hier hebben we de apen gevoerd, echt leuk om te zien. Zometeen gaan we met onze kajak naar een rivier op het eiland waar we als het goed is schildpadden en krokodillen kunnen zien.

Aan het begin van dit verslag staat een link met fotos. Dit zijn de foto's tot aan leon. Van alles wat ik nu heb beschreven staat de foto's nog op de camera en die hebben we nog niet op de tablet kunnen zetten.

Verder heb ik nog goed nieuws te melden. De sollicitatiegesprekken voor onze trip hebben geleid tot 3 aanbiedingen waarvan ik die van Inalfa heb geaccepteerd. Maandag 10 februari mag ik daar beginnen als processen engineer!